Šta se dešava kod infekcije ureaplazmom?
Ukoliko vam je dijagnostikovana infekcija ureaplazmom, izabrani lekar prepisaće vam posebnu vrstu antibiotika koji uništavaju ovu grupu bakterija. Većina bakterijskih infekcija leči se antibioticima koji slabe njihov ćelijski zid, kao što je penicilin.
Međutim, ureaplazma pripada porodici mikoplazma bakterija koje nemaju ćelijski zid pa se u lečenju koriste antibiotici koji deluju na metaboličke procese i uništavaju komponente koje su neophodne za opstanak i razmnožavanje ovih bakterija.
Ureaplazma i druge mikoplazma bakterije su minijaturne, ne mogu se videti pod mikroskopom i ne mogu opstati van domaćina (čoveka ili životinja) što znači da spadaju u parazitske bakterije. Uglavnom su u ravnoteži sa ostalim bakterijama koje čine deo ljudske bakterijske flore i u tom slučaju ne nanose štetu zdravlju.
Do infekcije ureaplazmom najčešće dolazi kada je imuni sistem oslabljen. Tada dolazi do prekomernog razmnožavanje bakterije i infekcije. Simptomi se retko ispoljavaju, pogotovo u početku, ali infekcija koja dugo tinja i ne leči se može izazvati ozbiljne zdravstvene komplikacije koje se povezuju i sa neplodnošću.
Koji antibiotici se koriste u lečenju infekcije ureaplazmom?
Izbor antibiotika zavisi od zdravstvenog problema koji se rešava. Kod infekcija urinarnog trakta i genitalnih organa mogu se koristiti azitromicin ili dioksicilin. Ukoliko ovi antibiotici ne pomognu da se infekcija povuče, potrebno je u lečenje uključiti drugu vrstu antibiotika kao što su eritromicin ili fluorohinoloni antibiotici.
Infekcija se najčešće prenosi seksualnim putem a može se preneti i sa majke na dete prilikom porođaja. Ukoliko je dete na rođenju inficirano ovom bakterijom odnosno novorođenčad sa plućnim problemima uzrokovanim ureaplazmom mogu se lečiti eritromicinom.
Za trudnice kod kojih postoji infekcija ureaplazmom koriste se posebni antibiotici koji su bezbedni za korišćenje u trudnoći. O izboru antibiotika odlučuje izabrani ginekolog. Nakon izlečenja, testiranje treba ponoviti jer kod ove bakterije postoji mogućnost regresije infekcije, kao i mogućnost dobijanja lažno negativnog rezultata.
Koji su simptomi ureaplazme i kako ih prepoznati?
Simptomi infekcije ukoliko se ispolje mogu se manifestovati kao:
- vodeni iscedak iz vagine,
- bol prilikom seksualnih odnosa,
- neprijatan vaginalni miris,
- bol tokom uriniranja,
- bol u stomaku,
- osećaj peckanja,
- nevoljno otpuštanje mokraće.
Važno je napomenuti da simptomi često izostaju, odnosno infekcija ostaje pritajena ali ne i njene posledice koje se mogu ozbiljno uticati na zdravlje čoveka pa čak i na reproduktivne sposobnosti kod oba pola. Osim toga, infekcija može izazvati komplikacije u trudnoći i preneti se prilikom porođaja sa majke na dete.
Posebno je važno da se trudnice testiraju na ovu bakteriju jer se nelečena infekcija dovodi u vezu sa sledećim komplikacijama:
- prerano pucanje vodenjaka,
- prevremeni porođaj,
- infekcija plodove vode,
- infekcija membrana koja okružuju fetus u materici – horioamnionitis,
- upala pupčane vrpce – funisitis,
- invazija placente,
- niska telesna težina na rođenju,
- postporođajni endometritis.
Dijagnosticiranje i prevencija
Infekcija ureaplazma bakterijom identifikuje se na osnovu testova, odnosno biopsije i briseva iz vagine, sluzokože materice, uretre ili uzorka urina. Zabrinjavajuća činjenica je da je porast inficiranih osoba ovom bakterijom u stalnom porastu. Razlog tome, prema mišljenju stručnjaka leži u odsustvu simptoma.
Otuda, testiranje na ureaplazmu i druge bakterije iz roda mikoplazmi treba uvrstiti u redovne sistematske preglede. Što se tiče prevencije, jedina mogućnost prevencije su zaštićeni seksualni odnosi, odnosno upotreba kondoma.
Takođe, obzirom da je u pitanju bakterija koja živi u čovekovom organizmu u ravnoteži sa drugim bakterijama sve dok ne dođe do pada imuniteta i njenog prekomernog razmnožavanja, treba povesti računa o podizanju i održavanju imuniteta na optimalnom nivou.
